همیشه می گریختم

میان کلمات تکراری

وسروصداهای بیهوده

اززمان می گریختم

به درون خود سفر می کردم و دور می شدم...

اما این بار پیش از آنکه بگریزم

ستاره ای روی دست من افتاد

ستاره ای که به خاطر من از آسمان جدا شده بود

این ستاره باعث زندگی بود

و باعث مرگ

ستاره بر دستم به خواب رفته بود

همچون گنج اسرار کودکی

و من

با این ستاره بر دستم

نمی توانم جای دوری بگریزم

(آنتوان دوسنت اگزوپری- کتاب"شاهزاده سرزمین عشق")