اکر می دانستم آخرین بار است که می بینم می خوابی
تو راسخت در آغوش می گرفتم و دعا میکردم خداجانت را ازتن نگیرد

اگر می دانستم آخرین باری است که می بینم از در خارج می شوی
تو را در آغوش گرفته می بوسیدم و التماس می کردم که برگردی                             

اگر می دانستم آخرین بار است که صدای رسایت را می شنو م
حرف به حرفش را ظبط می کردم تا روزها و بارها و بارها به آنها گوش دهم

اگر می دانستم این آخرین بار است،
زمانی درنگ میکردم تا بگویم دلم برایت تنگ می شود                                     

اگر می دانستم آخرین بار است که با دستان لرزانت دستهایم را می فشاری
بر زمین می افتادم و بر پاهایت بوسه می زدم تا مرا آمرزش کنی و با آن
دستان لرزانت برایم دعا کنی برای تمام مشقاتی که برای من روزها و شبها تحمل کردی…………. تا از من مراقبت کنی و مرا تربیت کنی ........

اگر می دانستم..........
اگر می دانستم..........

چقدر سخته یکی رو عاشقونه دوست داشته باشی

ولی اون فکر کنه داری مسخرش می کنی.

هر چی میگردی دلیل این فکرش رو پیدا نمی کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بری دیدنش فکر کنه واسه دوستش میری

این انصاف نیست

خدایا کمکم کن

می‌گویند عشق کور است.

بله درست می‌گویند عشق از دید عاقلان کور است زیرا عشق منطقی در بر ندارد اما در حقیقت عشق چشمان خود را دارد.

چشمانی که در دل بازند و چشم سر آنرا نمی‌بیند.

 و کسانی که عشق را تجربه کرده‌اند می‌گویند: چشم دل چیزی را می‌بیند، که چشم عقل از دیدن آن عاجز است.

اگر عقل می‌توانست از دریچه‌ی چشمان عشق به عالم بنگرد، دیوانه می‌گشت.

روزگارا !!!

در پی دوستی ها،دشمنی ها کشته ایم

وز پی آشتی ها قهر ها ربوده ایم

خواب هامان را با نسترن آغشته ایم

وز سر هر حسرت و هر کین و دوز

دل به دریا باخته ایم

مهربانی را سبز کاشته ایم وز برای عشق و دوستی

پرچم سرخ و سفید و آبی افراشته ایم

گفت این چه رسمیست؟

گفتم:رسم زمونه

گفت:این چه زمونه ایست؟

گفتم:زمونه ای که قشنگیاشو به زشتی بخشیده

دنیایی که خوبیاشو به پستی و پلیدی بخشید

آدمایی که انسانیت رو کشتن

کشتن،با شکنجه کشتن

آدما رو فروختن به ارزش هیچ

احساس و عشق رو زنده به گور کردن

دنیایی که عشق می ورزه ولی به دروغ

صادقه ولی صداقتش کاذب

وجدانو دفن کردن

از بالا که نگاه می کنی

سطح آنرا سیاه و پر خار می بینی

اینه زمونه،اینه رسم زمونه

این شده دنیا یی که من و تو آنجا جایی نداریم

روزگاریست که ما در ره این عشق چه جان ها داده ایم

روز اول گفتنم:باید که از خودخواهیت سر در گریبانت کنی

روز دوم گفتنم:باید غرورت را به زیر پا داغانش کنی

روز سوم گفتنم:دل را که گر بخشیده ای

فکر آنرا از سرت باید که زود بیرون کنی

آری روز اول،روز دوم،روز سوم ،اینچنین بر ما گذشت

دیر زمانیست که ما سر در گریبان ،بی غرور،بی خیال بی دلی

میگذرانیم روزو شب پی در پی

آه!!!

که هیچ هم ندیدم و نمی بینم در این دنیای دیر

در فراسوی زندگی رنگها دیده ایم چه بسا نیرنگها افزونتر

هرچه گام برداشتیم،جای قدم ها بزرگتر

سایه ها تاریکتر

در نهانخانه ی قلبها،مهربانی را کاشتیم

افسوس که فضای خالی آنرا سنگریزه پر کرد

چه دردها فرو خوردیم

و اکنون بزرگترین دردها بر ما نازل شد