کاش می شد عشق را تفسیر کرد
خواب چشمان تو را تعبیر کرد
کاش می شد همچو گلها ساده بود
سادگی را با تو عالم گیر کرد

(( دلم تنگه ))

 ای دل چه اندیشیده ای در عذر آن تقصیر ها

زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

دلم خیلی واسه خودم تنگ شده....

   نمی دونم تو کدوم کوچه گمش کردم....آخرین بار توی یه کوچه با دیوارهای قدیمی با اصالت و فرهنگ با هم بودیم....

   من بودم و خودم....مست از نسیم عشق به باهم بودن فکر می کردیم.... هر دری رو واسه پیدا کردن دلبر می زدیم... گاهی من خسته می شدم و گاهی اون....

   اما گاهی من به اون دلداری می دادم و گاهی اون به من... نجوا کردن رو دوست داشتیم.....می گفتیم و می گفتیم.... از عشق ... دل .... بودن.... و ماندن....

   گاهی تنها نسیمی که گلبرگی رو نوازش کرده بود افکار آتشین مارو خنک می کرد... راه عاشق بودن رو بلد بودیم....می دونستیم عشق چند بخشه.... بخش اول... معرفت.... بخش دوم جنون... و بخش  آخر فنا.... ولی یهو هوا سرد شد... تاریک شد... کوچه گم شد....شعله ها خاموش شد و من گم شدم.... 

   و از اون روز دیگه کسی منو ندید.. نفهمید... و نخواست..

حالا من گم شدم و تو تاریکی گم شدن تنها آوازه خوانی تنهام....

******************************

   فکر می کردم
اگه از ته دل کسی رو دوست داشته باشی
اگر با تمام وجودت به او عشق بورزی
رنگ دنیا برات عوض می شه
اگه معشوقت لبخند بزنه مثه اینه که دنیا رو بهت دادن
اگه گریه کنه می خوای بمیری که اون اشکها رو نبینی ...
   آره فکر می کردم
اگر گریه هارو بذاری برای تنهاییت و ....
و شادی و لبخندت رو براش بیاری او هم یک بار بهت لبخند می زنه
و بالاخره یک روز میاد...
   می دونم
مهم نیست که من در مورد علت نیومدنت چه فکری می کنم
مهم علتیه که تو برای نیومدنت داری...

کوچه ...

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خـاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
سـاعتی بر لب آن جوی نشستم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل وسنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آمد تو به من گفتی:
« از این عشق حذر کن »
« لحظه ای چند بر این آب نظر کن »
« آب آیینه عشق گذران است »
« تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است »
« باش فردا که دلت با دگران است »
« تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن »
با تو گفتم:
« حذر از عشق؟ » « ندانم »
« سفر از پیش تو؟ »
« هرگز نتوانم »
« روز اول که دل من به تمنای تو پر زد »
« چو کبوتر لب بام تو نشستم »
« تو به من سنگ زدی, من, نه رمیدم, نه گسستم »
« باز گفتم : که تو صیادی و من آهوی دشتم »
« تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم »
« حذر از عشق ندانم سفر از پیش تو هرگز نتوانم, نتوانم . . . »
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آمد که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نه گسستم, نه رمیدم
رفت در ظلمت غم,
آن شب و شب های دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم
بی تو امّا به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

نگاهم که کردی دلم پر گرفت...
دلم غربت زنگ آخر گرفت...
نگاهم که کردی سکوتم شکست...
درون دلم عشق گویی نشست...
نگاهم که کردی زمان صبر کرد...
دل آسمان را پر ابر کرد...
و بعد از نگاه تو باران گرفت...
و عشقی درون تنم جان گرفت...
نگاهم کن و باز با من بمان...
تو حرف دل بی کسم را بدان...
نگاهم کن ای زندگی بخش من...
و با قلبم از عشق حرفی بزن...

عشق مثل یک مسافر غریب است . مسافر تنهای من عاشقانه زندگی کرد. و غریبانه از من جدا شد. دلم

می خواهد بهش بگم عاشقانه صداش بزنم.دلم می خواهد صدام رو بشنوه. دلم می خواهد برگرده و زندگی

سلام به همه عاشقان

میدوارم حالتون خوبه خوب باشه

من از امروز تو این وبلاگ براتتون مطالبی خواهم نوشت که حال کنین

البته دیر دیر آپدیتش خواهم کرد . چون دارم واسه کنکور می خونم

ولی بهتون قول می دم جهانی می کنمش

برام دعا کنین اونم خیلی زیاد

خوش باشید